Het is allemaal nieuw voor ze. Belinda heeft een stoomcursus gedaan om de koffiemachine te bedienen, André heeft onlangs voor het eerst van zijn leven hamburgers staan bakken. “Het slaat eigenlijk nergens op, maar we hebben een hoop plezier,” vertelt hij. “En ik ben oprecht blij dat deze bijzondere plek niet verloren is gegaan. Het is toch een beetje een instituut.”
PK Waterbouw
De Parlevinker is weer open. De drijvende super in de Coenhaven leek vorig jaar ten dode opgeschreven, maar heeft nu een doorstart gemaakt met een nieuwe eigenaar aan het roer. André Krijger is in het dagelijks leven eigenaar van PK Waterbouw, gespecialiseerd in zwaar en licht transport over de grachten, en heeft nu samen met zijn gezin een bijbaan als winkelier op het water.
Goeie klant
Daar zit een verhaal aan vast. André: “Ik kwam hier al twintig jaar als klant. Ik kende de eigenaren Cor en Mirjam goed. Zij wilden stoppen met de winkel om met pensioen te gaan, maar het lukte niet om een opvolger te vinden. Er was een kandidaat, maar die kwam al snel in een faillissement terecht. Cor was er klaar mee en klopte bij mij aan om de boot af te voeren om als oud ijzer te worden verkocht.”
Overname
Het liep uiteindelijk anders. André sloeg aan het rekenen en stelde vast dat de operatie meer zou kosten dan het zou opleveren. “Zo ontstond bij mij het plan om De Parlevinker dan maar zelf over te nemen. Vooral uit nostalgische overwegingen. We gaan hier niet rijk worden. Het was een keuze die met het hart is genomen. Ik houd van de haven, en de winkel hoort daar ook bij met zijn lange geschiedenis.”
Rijke historie
In de winkel hebben André en Belinda foto’s opgehangen die getuigen van die rijke historie. Op de oudste is grootvader Hendrik Dijk te zien die met een kleine roeiboot vol levensmiddelen langszij komt om een schip in de haven van proviand te voorzien. Ook zijn vier kinderen gingen aan de slag als parlevinker. Samen met zijn broer Dirk nam kleinzoon Cor in 1982 het stokje over.
Werkkleding
Die derde generatie zag het vak ingrijpend veranderen. Opvarenden gingen zelf naar de supermarkt om inkopen te doen. In 1995 maakte De Parlevinker noodgedwongen de overstap van levensmiddelen naar werkkleding en andere materialen. Vijf jaar later stopte de bevoorrading per boot helemaal en bleef de drijvende winkel van Cor en Mirjam in de Coenhaven over als laatste bastion van het familiebedrijf.
Filterkoffie
Onder leiding van de nieuwe eigenaar gaat de winkel nu beginnen aan weer een nieuw hoofdstuk. De boot is het afgelopen jaar van binnen en buiten opgeknapt en voorzien van een nieuwe indeling, een nieuwe keuken en een nieuwe kaart. Belinda, lachend: “Cor en Mirjam waren nog van de filterkoffie. Wij maken gewone koffie, maar ook espresso, cappuccino, latte macchiato en gemberthee.”
Ossenworst
Ook de lunchkaart is aangepast aan een nieuwe tijd. De voorgangers hielden het bij een broodje worst en een bal gehakt, dat menu is onder meer uitgebreid met broodjes filet americain, roomkaas, ossenworst en tonijnsalade, en een broodje gezond. Belangrijk, vindt Belinda: “Maar als ik eerlijk ben, komen verreweg de meeste mensen hier toch langs voor een broodje grillworst. Die doet het ontzettend goed.”
Werkmannen
De Parlevinker is op werkdagen open van 8 tot 16 uur, maar de piek ligt rond het middaguur. Dan komt het personeel uit de kantoren langs voor een broodje. Andere klanten zijn de werkmannen die in de buurt bezig zijn met een klus en de taxichauffeurs. André: “Er zit hier verder weinig horeca in de buurt. Dat werkt in ons voordeel. De mensen moeten ons alleen weer zien te vinden. De zaak is lang dicht geweest.”
Cateringklussen
De afgelopen maand is in alle rust proefgedraaid. Belinda en dochter Lois, beide normaliter werkzaam op het kantoor van PKW, hebben de super tot nog toe gedreven. “Samen een beetje winkeltje spelen, hartstikke leuk,” zegt Belinda. André: “Er komen al aanvragen binnen voor cateringklussen, maar daar zijn we nu nog niet aan toe. Misschien komt dat later nog.”
Blijven bestaan
Het belangrijkste is dat De Parlevinker open blijft, en daarmee ook een stuk geschiedenis van de Amsterdamse haven in leven blijft. Belinda vertelt over het bezoek van Cor en Mirjam aan hun in een nieuw jasje gestoken winkel. “Zij zijn ontzettend blij dat het doorgaat. Dit was toch hun levenswerk.” André wijst om zich heen: “Dat was ook onze eerste gedachte. Dit is zó bijzonder. Dit moet blijven bestaan.”